Wśród turystów krąży popularne przekonanie, że kolor szlaku określa jego trudność. Czerwony ma być rzekomo najtrudniejszy, zielony – najłatwiejszy, a reszta gdzieś pomiędzy. W praktyce jednak kolory szlaków pieszych w Polsce nie mają nic wspólnego z poziomem trudności. Ich zadaniem jest wyłącznie pomoc w orientacji i wyróżnienie danego przebiegu trasy na mapie.
Każdy kolor ma określone znaczenie, ale dotyczy ono funkcji szlaku, a nie jego wymagającego charakteru.
Czerwony – szlak główny, prowadzący zwykle najciekawszą lub najdłuższą trasą.
Niebieski – szlak dalekobieżny, często łączący odległe punkty.
Zielony – szlak dojściowy, prowadzi do ważnych miejsc lub łączy inne trasy.
Żółty – szlak łącznikowy lub skrót.
Czarny – krótka droga dojściowa, np. do schroniska czy punktu widokowego.
Ostateczny wysiłek i wymagania szlaku wyznacza jego przebieg terenowy, a nie barwa na znaku. W górach czerwony szlak może być łatwy i spacerowy, a zielony – stromy i techniczny. Dlatego planując wycieczkę, warto zawsze sprawdzić profil trasy, przewyższenia i czas przejścia, zamiast sugerować się kolorem.
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze mogą dodawać tylko zalogowani użytkownicy.
Komentarze opinie