Historia Święta Pracy – od walki robotników do międzynarodowego święta

Święto Pracy, obchodzone 1 maja, ma swoje korzenie w walce robotników o godne warunki zatrudnienia i prawa pracownicze. Choć dziś często kojarzone z dniem wolnym od pracy i majówką, jego historia wiąże się z dramatycznymi wydarzeniami i przełomowymi momentami w dziejach ruchu robotniczego.

Początki – Chicago 1886

Za symboliczny początek Święta Pracy uznaje się protesty robotników w Chicago, które miały miejsce 1 maja 1886 roku. Główne żądanie manifestujących było proste, ale rewolucyjne jak na tamte czasy – wprowadzenie 8-godzinnego dnia pracy. Protesty przerodziły się w strajki i starcia z policją. Kulminacją był tzw. zamach na Haymarket, podczas którego zginęli zarówno funkcjonariusze, jak i robotnicy. Władze brutalnie rozprawiły się z ruchem, a kilku organizatorów skazano na śmierć.

Międzynarodowy wymiar

W 1889 roku, na kongresie II Międzynarodówki w Paryżu, postanowiono ustanowić 1 maja Międzynarodowym Dniem Solidarności Ludzi Pracy – dla upamiętnienia wydarzeń w Chicago i jako symbol wspólnej walki o prawa pracownicze na całym świecie.

Święto Pracy w Polsce

W Polsce Święto Pracy po raz pierwszy obchodzono w 1890 roku. W okresie PRL-u miało ono charakter państwowy, z obowiązkowymi pochodami, przemówieniami i oprawą propagandową. Po 1989 roku święto zyskało bardziej symboliczny i mniej polityczny charakter, choć nadal pozostaje dniem ustawowo wolnym od pracy.

Współczesne znaczenie

Dziś 1 maja przypomina o znaczeniu praw pracowniczych i roli związków zawodowych. To również okazja do refleksji nad aktualnymi problemami rynku pracy, takimi jak wyzysk, nierówności czy godziwe wynagrodzenie.

Święto Pracy to nie tylko historia, lecz także żywy apel o sprawiedliwość społeczną i szacunek dla ludzkiej pracy.