Historia Oczkowa – od osady do dzielnicy Żywca

Oczków, obecnie najbardziej wysunięta na północ dzielnica Żywca, ma długą i bogatą historię, sięgającą XVI wieku, kiedy to powstała jako osada. Początkowo należała do rodu Komorowskich herbu Korczak, a w 1595 roku była własnością kasztelana sądeckiego Krzysztofa Komorowskiego. Po podziale majątku w 1608 roku, Oczków wszedł w skład klucza ślemieńskiego, który przypadł najmłodszemu z braci – Aleksandrowi Komorowskiemu. W 1662 roku wieś liczyła 93 mieszkańców zamieszkujących 10 domów.

W kolejnych wiekach Oczków zmieniał właścicieli. Po Komorowskich, wieś przeszła w ręce rodu Wielopolskich, a pod koniec XVIII wieku stała się własnością rodziny Michałowskich. W 1872 roku Antoni i Leokadia Michałowscy przejęli zarządzanie wsią, a po nich, do zakończenia II wojny światowej, Oczkowem władali Habsburgowie.

„Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” z 1880 roku opisuje Oczków jako wieś położoną na północ od Żywca, w okolicy gościńca andrychowsko-kocierskiego. Wieś leżała nad potokiem, który wpadał do Łękawki. Oczków graniczył z Zadzielą, Tresną, Międzybrodziem, Kocierzem, Łękawicą oraz Moszczanicą. Na północnych krańcach wsi wznosiły się szczyty Jaworzyny i Kościelca, a cała osada była rozłożona po obu stronach potoku. W 1869 roku Oczków liczył 538 mieszkańców, zamieszkujących 62 domy.

Pierwszy Powszechny Spis Ludności z 1921 roku wskazuje, że Oczków liczył 677 mieszkańców, z czego 674 było katolikami, a 3 osobami wyznania mojżeszowego. Wszyscy zadeklarowali narodowość polską. W 1928 roku w miejscowości założono jednostkę Ochotniczej Straży Pożarnej, co świadczy o rozwijającej się strukturze społecznej.

Do 1934 roku Oczków funkcjonował jako siedziba gminy jednowioskowej, ale 1 sierpnia tego roku został włączony do nowo powstałej gminy zbiorowej Sporysz. W 1954 roku, w wyniku reformy administracyjnej, utworzono gromadę Oczków, która istniała do 2 lipca 1976 roku, kiedy to wieś weszła w skład gminy Gilowice-Ślemień.

W historii Oczkowa zapisała się tragiczna katastrofa autobusowa, która miała miejsce 15 listopada 1978 roku w Wilczym Jarze. Była to największa tragedia drogowa w powojennej Polsce, która na długo zapisała się w pamięci mieszkańców regionu.

Ostatecznie, 2 kwietnia 1991 roku, po zniesieniu gminy Gilowice-Ślemień, Oczków został włączony w granice administracyjne miasta Żywca, stając się jego dzielnicą. Dzięki bogatej historii i zachowanemu dziedzictwu, Oczków pozostaje istotnym elementem tożsamości Żywca i jego mieszkańców.