Kocurów, kiedyś malownicza wieś w Powiecie Żywieckim a teraz dzielnica miasta Żywca,ma swoją unikalną historię i dziedzictwo. Według "Dziejopisu Żywieckiego" autorstwa Andrzeja Komonieckiego, nazwa tej miejscowości wywodzi się od nazwy chłopa, który tam zamieszkiwał i nazywany był Koczurem.
Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku, Kocurów, będący przysiółkiem Moszczanicy, liczył wówczas 391 mieszkańców, wszyscy wyznania rzymskokatolickiego. Spośród nich 390 osób deklarowało narodowość polską, a jedna – żydowską.
Historia administracyjna Kocurowa jest równie interesująca. Od 1 sierpnia 1934 roku do 1 stycznia 1950 roku, Kocurów był częścią gminy Sporysz. Jednak jako samodzielna jednostka administracyjna, stanowiąc gromadę w gminie Sporysz, Kocurów istniał zaledwie przez 8,5 miesiąca, od 15 marca 1949 roku do 31 grudnia 1949 roku. Wtedy to, wraz z przysiółkiem Koleby, został włączony do Żywca, co miało miejsce 1 stycznia 1950 roku.
Kocurów to nie tylko historia i fakty, ale również dziedzictwo kulturowe i społeczność, która tworzyła tę małą wieś. Historia tej miejscowości jest przykładem, jak niewielkie wsie kryją w sobie fascynujące narracje i dziedzictwo, które zasługuje na uwagę.
Dzisiaj Kocurów jest pewnie miejscem pełnym życia, a jego mieszkańcy kontynuują historię i tradycje swojej wsi. Ta historia jest ważnym elementem lokalnej kultury i dziedzictwa, które przypomina nam o bogatej przeszłości i duchu społeczności.
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze mogą dodawać tylko zalogowani użytkownicy.
Komentarze opinie