
Początki Żywca szacuje się mniej więcej na XIII. Najprawdopodobniej na przełomie XIV i XV wieku ze względu na niekorzystne położenie miasta duża część mieszkańców zaczęła się przenosić na tereny przyszłego Żywca (okolice rynku). Stary Żywiec został np. spalony przez wojska królewskie Jakuba Dembinskiego a w 1507 r. został nawiedzony przez wielką powódź. Prawdopodobnie w drugiej połowie XVI wieku wieś została ponownie lokowana przez kasztelana sądeckiego Krzysztofa Komorowskiego.
W 1921 r powstał projekt przyłączenia do Żywca jednowioskowych gmin podmiejskich, co spotkało się z odmową Wydziału Powiatowego.
W 1929 r Stary Żywiec liczący 321 ha powierzchni, 84 domy i 720 mieszkańców został włączony w granice administracyjne miasta. W 1937 w Starym Żywcu została otwarta jednoklasową szkoła powszechna.
W 1958 Żywiec nawiedziła silna powódź która zniszczyła większą część Żywca oraz pozrywały wszystkie mosty na rzece Sołą. W związku z tym postanowiono zapobiec dalszym powodziom poprzez uregulowania rzeki zaporami w Tresnej i Czańcu. Sztuczne jezioro miało między innymi pochłonąć Stary Żywiec. W związku z tym wraz z rozpoczęciem budowy zapory ruszyła relokacja mieszkańców do sąsiednich miejscowości. Najwięcej mieszkańców Starego Żywca została przesiedlona do miejscowości Kozy. Odszkodowania jakie wywłaszczali wtedy mieszkańcy według niektórych były mocno zaniżone. Stary Żywiec znalazł się pod wodą wraz z terenami lub częściami miejscowości Pietrzykowice, Zadziele, Zarzecza i Rędziń.
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze mogą dodawać tylko zalogowani użytkownicy.
Komentarze opinie