Zabłocie: Historia i rozwój od średniowiecznej wsi do dzielnicy Żywca

Zabłocie, obecnie dzielnica Żywca, jest miejscem o bogatej i wielowiekowej historii. Jej początki sięgają XV wieku, kiedy to była jedną z dwunastu najstarszych wsi powstałych na obrzeżach miasta Żywca. W dokumentach historycznych, w tym w słynnej księdze **„Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis”** autorstwa Jana Długosza, nazwa Zabłocie pojawia się w latach 1470–1480, w formie zlatynizowanej jako *Zablocze*. Wieś była strategicznie zlokalizowana przy głównym trakcie prowadzącym w kierunku Przełęczy Zwardońskiej, co sprzyjało jej rozwojowi.

Przez stulecia Zabłocie zachowało charakter rolniczy, a wieś podzielona była na 11 ról, na których osadzono 22 rolników. Mieszkańcy oprócz pracy na roli, odrabiali pańszczyznę, płacili czynsze oraz dostarczali do dworu różnorodne daniny, co stanowiło część ich obowiązków feudalnych. W Zabłociu funkcjonowały również młyny, co świadczy o pewnym rozwoju przemysłu wiejskiego już w tych czasach.

Zabłocie pod zaborem austriackim

Po pierwszym rozbiorze Polski w 1772 roku, Zabłocie, podobnie jak cały region Żywiecczyzny, znalazło się pod zaborem austriackim. Wieś zaczęła się intensywnie rozwijać, szczególnie pod koniec XIX wieku, kiedy to powstały liczne zakłady przemysłowe oraz organizacje społeczne. W 1899 roku otwarto szkołę ludową, co było ważnym krokiem w kierunku rozwoju edukacji na tym obszarze. W 1902 roku miejscowe władze przeniosły siedzibę Urzędu Gminy do zakupionej posiadłości Hermana Munka, co świadczy o rosnącym znaczeniu Zabłocia.

 Okres I wojny światowej i dwudziestolecia międzywojennego

Podczas I wojny światowej Zabłocie, jak wiele innych miejscowości, dotknęły trudności związane z działaniami wojennymi. Mieszkańcy angażowali się w walki, a sama wieś została wykorzystana na potrzeby wojska, co skutkowało m.in. przekształceniem szkoły w szpital. Po wojnie, w dwudziestoleciu międzywojennym, Zabłocie kontynuowało swój rozwój, szczególnie w sferze przemysłu. Wieś stała się ważnym ośrodkiem przemysłowym, z licznymi fabrykami, które zatrudniały setki pracowników. W 1934 roku, Zabłocie stało się siedzibą gminy, co dodatkowo podkreślało jego znaczenie.

 II wojna światowa

We wrześniu 1939 roku Zabłocie zostało zajęte przez wojska niemieckie. Okupacja przyniosła wiele trudności, w tym prześladowania ludności żydowskiej i polskiej, wysiedlenia oraz przymusową pracę. Wieś została włączona do Żywca, a okupanci przejęli wszystkie fabryki i zakłady rzemieślnicze, zmieniając ich funkcjonowanie na potrzeby wojenne.

 Lata powojenne i przyłączenie do Żywca

Po zakończeniu II wojny światowej Zabłocie zaczęło się odbudowywać z wojennych zniszczeń. Powrócono do przedwojennego podziału administracyjnego, jednak już w 1950 roku, Zabłocie zostało ostatecznie włączone do Żywca. Decyzja ta była podyktowana potrzebą integracji obszarów miejskich oraz lepszej organizacji administracyjnej. 

Obecnie Zabłocie, jako część Żywca, łączy w sobie bogatą historię z dynamicznym rozwojem, będąc istotnym elementem kulturowym i przemysłowym tego regionu.