12 maja piątek

Pielęgniarka jest zawodem o dużej wartości społecznej, gdyż wiąże się z ogromnym poświęceniem i oddaniem. Święto wszystkich pielęgniarek zostało ustanowione w 1973 roku na Kongresie w Meksyku. Data 12 maja związana jest z urodzinami Florence Nightingale, która była prekursorką pielęgniarstwa oraz założycielką pierwszej szkoły pielęgniarstwa w Londynie. Florence opracowała teorię pielęgnowania pacjentów, a także zapoczątkowała profilaktykę chorób zakaźnych.

Współcześnie, na cześć założycielki pielęgniarstwa, przyznawane jest najbardziej prestiżowe odznaczenie dla pielęgniarek ustanowione przez Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża w 1912 roku. Medal Florence Nightingale jest przyznawany za iście wzorową służbę w zawodzie, ogromne oddanie pacjentom oraz ogromną odwagę podczas wojny.

Czy wiesz, że pierwszą polską pielęgniarka uhonorowana tym zaszczytem była Maria Tarnowska?

Na świecie pielęgniarki są reprezentowane przez Międzynarodową Radę Pielęgniarstwa utworzoną w 1899 roku. Obecnie należą do niej 123 krajowe organizacje pielęgniarskie, w tym oczywiście rada z Polski.

Wsparcie i dobroć

Myśląc o pielęgniarkach można się odwołać do słów Jana Pawła II, który w punkt podsumował tą profesję: „Pielęgniarstwo to nauka i sztuka, źródło inspiracji w trosce i służbie drugiemu człowiekowi, oparte na życzliwości, przyjaźni, lojalności, tolerancji i zwykłej ludzkiej dobroci”. Bo pielęgniarstwo to przede wszystkim chęć pomocy i towarzyszeniu drugiemu człowiekowi w trudnych dla niego chwilach.

Zawód pielęgniarki jest regulowany przez ustawę o zawodzie pielęgniarki i położnej z dnia 5 lipca 1996 roku. Każdy myśląc o pielęgniarce ma najprawdopodobniej same pozytywne doświadczenia, gdyż jest to zawód wykonywany niejako z powołania. Nie da się być pielęgniarką nie wykazując się empatią i zrozumieniem dla drugiego człowieka.

Zawód deficytowy

Mimo, że pielęgniarka to zawód zaufania publicznego, niestety jest on coraz bardziej deficytowy. Wynika on z niechęci młodych do podejmowania kształcenia w tym zawodzie, braku uaktualnionych uprawnień u osób, które miały dłuższą przerwę w wykonywaniu zawodu oraz przejściu na emeryturę starszych pielęgniarek.

Tym, co powoduje niechęć do bycia pielęgniarką, są na pewno warunki pracy. Osoby wykonujące tą profesję nierzadko muszą brać nadgodziny, są mocno przeciążone a do tego dochodzi ogromny stres spowodowany trudnymi warunkami i licznymi błędami systemowymi. Oczywiście ważną kwestie stanowią dość niskie płace dla pielęgniarek, co na pewno odstrasza wielu potencjalnych chętnych a tych innych, po odbytych studiach, skłania do wyjazdów z Polski. Niestety problem ten będzie się pogłębiał, ponieważ nasze społeczeństwo się starzeje, a wraz z tym procesem narasta zapotrzebowanie na pomoc pielęgniarską, której nie będzie za klika lat miał kto świadczyć.

Ostatnimi laty udało się poczynić pewne zmiany dla pielęgniarek. Udało się wynegocjować podwyżki, poprawiły się warunki pracy oraz pojawiła się porada pielęgniarska traktowana jako całkowicie osobne świadczenie. Jednakże to ciągle kropla w morzu potrzeb pielęgniarek.

Czy wiesz, że w Polsce w 2018 roku istniały aż 93 uczelnie kształcące pielęgniarki? Ponadto nie jest to zawód tylko i wyłącznie dla kobiet. Zgodnie z danymi podawanymi przez Naczelną izbę Pielęgniarek i Położnych mężczyźni stanowią około 2% osób specjalizujących się w pielęgniarstwie i w związku ze stopniowym „odczarowywaniem” stereotypizacji tego zawodu można sądzić, iż ten trend będzie zwyżkowy.

Symbol pielęgniarstwa

Na świecie uznawane są dwa symbole kojarzące się z pielęgniarstwem. Pierwszym jest białe serce na granatowym tle, które reprezentuje ich opiekuńczość, dobre serce i empatie. Poza tym biały kolor oznacza akceptację dla wszystkich chorych niezależnie od ich płci, wieku, kolory skóry czy narodowości. Drugim symbolem, chyba bardziej kojarzonym, jest czepek, który nawiązuje do dawnego zwyczaju zakrywania głowy przez kobiety. Ma on dwa znaczenia – chęć pomocy chorym oraz ogromne oddanie. Druga funkcja – na wskroś prozaiczna – to ochrona dla włosów. Nawiązuje to do pierwszych czepków z końca XIX wieku, które były nazywane przeciwkurzowymi, bo pozwalały na ochronę włosów przed kurzem ?

Siostro? A może raczej proszę Pani?

Dawniej dosyć powszechną praktyką było nazywanie pielęgniarki „siostrą”, a teraz pozostało to raczej domeną ludzi starszych, gdzie pozwala im to na skrócenie dystansu i jest raczej wypowiadane w dobrym tonie, pełnym zrozumienia i szacunku. Niestety pośród młodszych pokoleń tytułowanie per „siostro” a czasem „siostrzyczko” jest raczej wyrazem ironii, a wręcz kpiny. Po prostu wielu pacjentów, po oglądaniu licznych seriali, w tym też tych komediowych, gdzie występują pielęgniarki myśli, że tego typu żartami rozładują niejako krępującą sytuację bycia zależnym od tej drugiej strony. Niestety tego typu pretensjonalne odzywki mają najczęściej skutek odwrotny od zamierzonego. Niemniej jednak tytułowanie „siostrą” pielęgniarek coraz bardziej wychodzi z mody i to chyba dobrze. Warto ten tytuł pozostawić zakonnicom, a pielęgniarki po prostu traktować z estymą w podziękowaniu za ich ciężką pracę.

Z roku na rok rośnie liczba osób, które chorują na Czerniaka. Jest to nowotwór, który tworzy się w wyniku zezłośliwienia melanocytów (komórek barwnikowych). Szybko wykryte zmiany powodują, iż istnieją ogromne szanse na całkowite usunięcie oraz wyleczenie pacjenta.

12 maja obchodzony jest Europejski Dzień Walki z Czerniakiem. Jest to Święto podczas, którego odbywają się pogadanki, happeningi na temat przyczyn, objawów oraz leczenia Czerniaka. Eksperci główną uwagę zwracają na sposoby zapobiegania chorobie. Podczas wykładów ostrzegają słuchaczy przed „kąpielami” słonecznymi oraz wizytami w solarium. Zachęcają do stosowania produktów zawierających dużą dawkę filtrów przeciwsłonecznych SPF (sun protecting factor).

W Polsce tego dnia można skorzystać z bezpłatnych badań znamion. Patronem tej akcji jest Polskie Towarzystwo Dermatologiczne. To wspaniała okazja, aby skonsultować się ze specjalistami. Warto kilka dni przed planowanymi akcjami sprawdzić w Internecie, w których gabinetach odbywają się darmowe badania, aby umówić się wcześniej na wizytę. Podczas Europejskiego Dnia Walki z Czerniakiem można uzyskać również informacje na temat fototypu skóry. Rozpoznaje się go na podstawie odcieni karnacji, koloru włosów itp. Eksperci wyróżniają 4 fototypy. Każdy z nich ma swoje cechy charakterystyczne takie jak np. odporność na poparzenia, długość utrzymywania się opalenizny na ciele. Dzięki tym informacją każdy z nas dowie się, w jaki sposób powinien zadbać o skórę, aby zmniejszyć ryzyko zachorowania na Czerniaka.

Każdego roku organizatorzy ogłaszają nowe hasło przewodnie takie jak np.” Znamię Znamy je?”. Podczas wykładów lekarze i inni specjaliści szczególną uwagę zwracają na to, w jaki sposób rozpoznać Czerniaka i na co zwrócić uwagę. Jeżeli zauważymy u siebie niesymetryczne znamię, bądź takie które jest czerwone lub czarne o niejednolitym kolorze powinniśmy jak najszybciej udać się do lekarza. Oprócz tego zaniepokoić powinno nas to jeśli dane znamię się paprze lub rośnie. Najbardziej narażone są osoby o jasnej karnacji. Zachęcamy do usuwania wszelkich pieprzyków w gabinetach chirurgicznych. Jest to zabieg bezbolesny, ponieważ odbywa się pod miejscowym znieczuleniem. Aby uchronić się przed Czerniakiem należy:

zrezygnować z solarium

używać kremów z wysokim filtrem

stosować odzież wierzchnią

nie opalać się w godzinach, w których promieniowanie jest największe

Zachęcamy do udziału w Europejskim Dniu Walki z Czerniakiem oraz do przebadania znamion.

Święto to obchodzone jest od 1993 roku, jego pomysłodawcą jest Tom Hennessy - założyciel fundacji zajmującej się obalaniem stereotypów dotyczących przewlekłych chorób immunologicznych i neurologicznych. Dzień upamiętnia rocznicę urodzin Florence Nightingale, twórczyni nowoczesnego pielęgniarstwa, u której rozpoznano to schorzenie.

To święto ma na celu uświadomić społeczeństwo na czym polega Fibromialgia. Ta choroba charakteryzująca się przewlekłym bólem mięśni jest wyjątkowo paskudna, bowiem trudno wskazać jej przyczyny, towarzyszy jej duży ból, a objawy utrzymują się mimo leczenia.

Święto Limeryków, a więc krótkich żartobliwych utworów, obchodzimy w dniu 12 maja. Jest to dzień urodzin Edwarda Leara, który spopularyzował limeryki w połowie XIX wieku. Dziś warto poprawić sobie humor lekturą Anglika, albo polskich pisarzy – np. Tuwima albo Szymborskiej.

Międzynarodowy Dzień Kierowcy Zawodowego jest obchodzony w 2 piątek maja. To święto jest stosunkowo młode, obchodzimy je od 2016 roku.

Ogólnoświatowy Dzień Kierowcy Zawodowego powstał z inicjatywy dwóch organizacji: Organizacji Kierowców Zawodowych (UICR) oraz Organizacji Przewoźników Drogowych (IRU).

Zawód deficytowy?

Ostatnimi czasy widać duże zapotrzebowanie na kierowców zawodowych przy dosyć niskiej podaży na rynku. Niestety pośród potencjalnych przyszłych kierowców zawodowych szerzy się pogląd, że trzeba mieć ogromne doświadczenie, by dostać dobrze płatną pracę. Jest to dosyć mylące, gdyż firmy z branży transportowej dobrze wiedzą, że należy iść z duchem czasu i dostosowywać się do obowiązujących trendów, których znajomość jest właśnie domeną młodych kierowców. Tacy kierowcy potrafią bowiem się obyć z nowymi technologiami stosowanymi w pojazdach, nowym ekologicznym stylem jazdy czy też otwartym podejściem do klienta. Poza tym cechują się oni tzw. niezmanierowanym stylem jazdy, co jest niezwykle istotne w dzisiejszych czasach.

Coraz częściej firmy przewozowe proaktywnie poszukują początkujących w tym zawodzie powierzając im ambitne role. Młodość to oprócz niezbędnych kwalifikacji także zapał do pracy a także znajomość języków obcych, co jest szczególnie istotne w przypadku międzynarodowych transportów. W takiego kierowcę nierzadko warto zainwestować, dlatego bardzo często pracodawcy sami decydują się na pokrycie kosztów szkoleń dla swoich pracowników.

Zatem, skoro młodzi kierowcy zawodowi mają aż tyle możliwości, może warto wykorzystać ich święto i właśnie drugiego maja rozpoczynać kampanię marketingową zachęcającą młodych do startu w zawodzie? Należy zatem informować nowych kierowców o możliwościach, które przed sobą mają a także pokazać im, że po ukończonym szkoleniu faktycznie znajdą pracę i to naprawdę dobrze płatną.

Jak stać się kierowcą zawodowym?

Kierowca zawodowy, mimo, że jest licznie poszukiwany, nie jest zawodem dla każdego. Trzeba mieć odpowiednie predyspozycje, takie jak dobry stan zdrowia czy odporność na stres. A jakie są konkretne kroki na drodze do zawodowstwa?

Oczywiście, warunkiem koniecznym jest posiadanie prawa jazdy kategorii B. To tak tzw. must-have dla każdego kierowcy, trochę jak dowód osobisty dla każdego dorosłego człowieka. Bez tego uprawnienia niemożliwe jest ubieganie się o wyższe kategorie.

Prawo jazdy odpowiedniej kategorii jest niezbędne do pracy jako kierowca zawodowy. W zależności od wybranej ścieżki kariery można dalej ubiegać się np. o prawo jazdy na ciężarówki, tiry czy autobusy.

Podobnie jak w przypadku kategorii B, przy każdym uprawnieniu wyższym konieczne jest odbycie kursu i zdanie egzaminu państwowego. Jednak samo prawo jazdy nie jest warunkiem wystarczającym – to dopiero początek drogi.

Następnym krokiem jest uzyskanie kwalifikacji zawodowej. Po otrzymaniu takiej kwalifikacji należy co 5 lat przechodzić dodatkowe szkolenia okresowe.

Przed wydaniem takiej kwalifikacji zawodowej należy przejść badania psychotechniczne, które są dosyć mocno wymagające. Niestety nie da się do nich przygotować, gdyż sprawdzają one tzw. zdolności psychomotoryczne i kognitywne. Ponadto, w trakcie badań psychologicznych wyklucza się występowanie schorzeń, umożliwiających wykonywanie pracy kierowcy, takich jak m.in. choroby układu krążenia czy układu nerwowego.

I już ostatnim elementem na drodzy do bycia zawodowym kierowcą jest uzyskanie karty kierowcy. Jest ona niezbędna do prowadzenia pojazdów, wyposażonych w tachograf cyfrowy i pozwala na identyfikację danego kierowcy i przypisywanie do niego informacji na temat przejazdów rejestrowanych przez tachograf.

Niedocenieni kierowcy komunikacji miejskiej

W święto kierowców zawodowych powinno się pamiętać o wszystkich kierowcach autobusów, tramwajów, trolejbusów, pociągów czy metra. To ogromna grupa zawodowa ludzi, którzy codziennie bardzo ciężko harują a są niedoceniani, a często tez obiektem żartów.

Główną niedogodnością tej pracy jest zmianowość. Aby pierwsze autobusy były dostępne na mieście to kierowcy musza wychodzić z domu nierzadko koło 3 w nocy. Ostatnie autobusy kończą swoją pracę koło północy – tego typu warunki pracy powodują zaburzenia rytmu okołodobowego, a jak wiadomo to rzutuje na aktywność życiową kierowców. Ponadto, z uwagi na to, że muszą oni zachować ogromną czujność w trakcie swojego „dyżuru”, muszą być oni wypoczęci i wyspani – podobnie do lekarzy.

W trakcie jazdy kierowca musi trzymać się rozkładu jazdy, co powoduje, że praca cały czas wiąże się z ogromną presją i napięciem. Oczywiście są też pozytywy, które czynią tą pracę ciekawą – wielość bodźców, które wręcz nie pozwalają się nudzić i na pewno ułatwiają zachowanie ciągłej uwagi.

Żółta wstążeczka na lewym lusterku

W 2 piątek maja warto po prostu zauważyć kierowców zawodowych i zdać sobie sprawę jak naprawdę wygląda zawód kierowcy, z jakimi wiąże się wyrzeczeniami i wyzwaniami z jakimi problemami kierowcy zawodowi spotykają się każdego dnia w swojej pracy. Związek Kierowców Zawodowych zachęca wszystkich, aby w ten dzień właśnie, w ramach uznania dla wszystkich zawodowych kierowców, przywiesić żółtą wstążkę na lewym lusterku swojego pojazdu.