Historia i Ewolucja Dworca Kolejowego w Żywcu

Początki dworca kolejowego w Żywcu wiążą się z decyzjami dotyczącymi jego lokalizacji. Pierwotnie planowano umiejscowić go w obszarze zwanym Łąg, jednak z uwagi na obawy przed zagrożeniem pożarem ze strony drewnianych budynków mieszkańców Rudzy, władze miasta zdecydowały o budowie dworca w Zabłociu, około dwóch kilometrów od Żywca.

Otwarcie linii Bielsko-Żywiec w 1878 roku zainicjowało rozwój dworca, co przyczyniło się do dynamicznego wzrostu tej okolicy, promując handel, rzemiosło i przemysł, szczególnie w rejonie ulicy Kolejowej, zamieszkałej w dużej mierze przez społeczność żydowską.

Początkowy budynek dworcowy wzniesiony w 1878 roku reprezentował typową architekturę austro-węgierskich dworców kolejowych. Późniejsza przebudowa autorstwa Roberta Fussgangera nadała mu charakterystyczny styl podhalański, z nowymi dachami, łukowymi oknami oraz rzeźbami sokołów nad wejściem.

Okres II wojny światowej przyniósł zniszczenia, ale po wojnie budynek został odbudowany zgodnie z pierwotnym projektem, chociaż stracił zadaszenie peronu oraz niektóre infrastruktury.

Rozwój kolejowej infrastruktury elektroenergetycznej w latach 70. i 80. XX wieku wprowadził elektryfikację linii kolejowych w różnych kierunkach, zwiększając wygodę podróży.

Dworzec był świadkiem licznych zmian i modernizacji - w latach 70. wybudowano kładkę dla pieszych, a w 1980 roku otwarto przejście podziemne, usprawniając komunikację pomiędzy placem dworcowym a innymi częściami miasta.

Przez lata dworzec pełnił różne funkcje - gościła w nim restauracja Dworcowa do 1995 roku. Z kolejnymi zmianami w rozkładzie jazdy, linie do Suchej Beskidzkiej i dalsze były czasami zawieszane, by ostatecznie, po pewnym czasie, wznowić regularne kursy, włącznie z pociągami Kolei Śląskich.

W 2016 roku dworzec przeszedł gruntowny remont, obejmujący elewację, okna, dach oraz modernizację peronów i systemu informacji pasażerskiej, co poprawiło komfort podróży dla użytkowników.

Dworzec kolejowy w Żywcu stanowi zatem nie tylko ważny punkt w historii kolei w regionie, lecz także odzwierciedlenie zmian, jakie zachodziły w strukturze miasta i jego komunikacji przez wiele lat.